آنچه از سؤال شما متوجه می‌شوم این است که در مورد نوع بخیه‌های مورد استفاده در جراحی پلک (بلفاروپلاستی) و میزان جذب‌پذیری آن‌ها پرسش دارید.
بخیه‌های قابل جذب در جراحی پلک
در جراحی بلفاروپلاستی، انتخاب نوع بخیه به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع پوست، تکنیک جراحی و ترجیح جراح. به طور کلی، در بیشتر موارد، از بخیه‌های غیرقابل جذب برای بستن برش‌های پلک استفاده می‌شود، اما برخی از جراحان ممکن است در شرایط خاص از بخیه‌های قابل جذب نیز بهره ببرند.
آیا بخیه‌های بلفاروپلاستی قابل جذب هستند؟
در اغلب موارد، بخیه‌های مورد استفاده در جراحی پلک، غیرقابل جذب هستند. این بخیه‌ها معمولاً طی ۵ تا ۷ روز پس از جراحی برداشته می‌شوند، زیرا:
- پلک ناحیه‌ای حساس است و نخ‌های جذبی ممکن است التهاب ایجاد کنند.
- بخیه‌های غیرقابل جذب معمولاً برش‌ها را به شکلی دقیق‌تر و تمیزتر نگه می‌دارند، که برای بهبود سریع‌تر و جای زخم کمتر اهمیت دارد.
در چه مواردی از بخیه جذبی استفاده نمی‌شود؟
بخیه‌های قابل جذب معمولاً در جراحی پلک به کار نمی‌روند به دلایل زیر:
- احتمال التهاب و واکنش پوستی: نخ‌های جذبی ممکن است موجب تحریک و التهاب پوست نازک پلک شوند.
- عدم کنترل روی روند ترمیم زخم: پزشک نمی‌تواند تأثیر بخیه را در مراحل مختلف بهبودی بررسی کرده و در صورت لزوم آن را زودتر بردارد.
- افزایش احتمال جای زخم برجسته (اسکار): برخی از بخیه‌های جذبی ممکن است در فرآیند جذب، واکنش‌های پوستی ایجاد کنند که بهبودی را مختل کند.
موارد خاصی که بخیه‌های جذبی ممکن است استفاده شوند
اگرچه بخیه‌های غیرقابل جذب در بلفاروپلاستی متداول‌تر هستند، اما در برخی شرایط ممکن است جراح از بخیه‌های قابل جذب استفاده کند، مانند:
- در بخیه‌های داخلی، مثلاً در روش‌های بلفاروپلاستی از طریق داخل ملتحمه (Transconjunctival Blepharoplasty) که برشی در سطح خارجی پوست ایجاد نمی‌شود.
- در بیمارانی که تمایل به مراجعه برای کشیدن بخیه ندارند (مثلاً در مواردی که فرد در شهر دیگری ساکن است).
نتیجه‌گیری
در بیشتر جراحی‌های پلک، از بخیه‌های غیرقابل جذب استفاده می‌شود، زیرا باعث بهبود سریع‌تر، کاهش جای زخم و کنترل بهتر روند ترمیم می‌شود. اما در موارد خاص، جراح ممکن است بخیه‌های قابل جذب را برای بخیه‌های داخلی یا در شرایط خاص دیگر استفاده کند.
