چیزی که از سؤال شما متوجه میشوم این است که موضوع درباره ریزش مو و کمشدن حجم موها در سن ۱۹ سالگی است.
علتهای احتمالی کم شدن حجم مو در سن جوانی
ریزش و کم شدن تراکم مو در این سن میتواند دلایل مختلفی داشته باشد:
-
عوامل ژنتیکی (ریزش موی ارثی یا آندروژنتیک): شایعترین علت در مردان جوان است و معمولاً با پسروی خط رویش مو یا کم شدن تراکم در ناحیه فرق سر همراه میشود.
-
اختلالات هورمونی: مشکلات تیروئید، ترشح بیشازحد هورمون آندروژن یا عدم تعادل هورمونی میتوانند نقش داشته باشند.
-
کمبود مواد مغذی: فقر آهن، کمبود ویتامین D، روی (Zinc) و پروتئینها باعث تضعیف و ریزش مو میشود.
-
استرس و سبک زندگی: فشارهای روحی، کمخوابی، رژیمهای سخت یا کاهش وزن سریع، از عوامل محرک ریزش مو هستند.
-
مصرف داروها یا بیماریهای زمینهای: بعضی داروهای ضدجوش، داروهای هورمونی یا مشکلاتی مثل کمخونی میتوانند عامل باشند.
اقداماتی که میتوانید انجام دهید
برای اینکه علت دقیق مشخص شود و جلوی پیشرفت ریزش گرفته شود، بهتر است موارد زیر را در نظر بگیرید:
-
آزمایش خون برای بررسی سطح آهن، فریتین، ویتامین D، هورمونهای تیروئید و تستوسترون.
-
مراجعه به متخصص پوست و مو جهت تشخیص اینکه آیا ریزش شما آندروژنتیک (ارثی) است یا علل قابل درمان دارد.
-
رعایت تغذیه مناسب شامل پروتئین (تخممرغ، گوشت، ماهی، حبوبات)، سبزیجات و مغزها.
-
پرهیز از مصرف بیرویه مکملها یا داروهای بدون تجویز پزشک.
-
استفاده از محلولها یا درمانهای مؤثر مثل ماینوکسیدیل، در صورت تشخیص پزشک.
-
در برخی موارد جوانترها با درمانهای حمایتی مثل مزوتراپی مو یا PRP میتوانند به تقویت رشد مجدد کمک کنند.
جمعبندی
با توجه به سن پایین شما، ریزش مو اگر زود پیگیری شود در اغلب موارد قابل کنترل است. پیشنهاد اصلی این است که ابتدا آزمایشهای لازم انجام دهید و سپس با پزشک متخصص پوست و مو درباره روش درمان مناسب مشورت کنید. این کار کمک میکند جلوی پیشرفت بیشتر ریزش گرفته شود و حتی تا حدی حجم موها برگردد.



