کلوئید بعد پیرسینگ خودش از بین میره خود به خود؟

آنچه از سؤال شما متوجه می‌شوم این است که موضوع درباره‌ی ایجاد کلوئید در محل پیرسینگ بینی شماست که با وجود استفاده از پماد، همچنان باقی مانده و از بین نرفته است.

تفاوت کلوئید با گوشت اضافه ساده

پیش از هر چیز، بسیار مهم است که بدانیم چیزی که در کنار سوراخ پیرسینگ ظاهر شده، واقعاً «کلوئید» (Keloid) است یا نوعی «گوشت اضافه‌ی معمولی» (hypertrophic scar). این دو تفاوت‌های کلیدی دارند:

• گوشت اضافه‌ی معمولی محدود به ناحیه زخم است و معمولاً با گذر زمان یا درمان‌های ساده فروکش می‌کند.

• کلوئید فراتر از محدوده زخم رشد می‌کند، سفت و براق است، ممکن است خارش‌دار یا دردناک باشد و خودبه‌خود از بین نمی‌رود.

اگر ضایعه‌تان از محل سوراخ فراتر رفته و ماه‌ها بدون تغییر باقی مانده، احتمال زیادی دارد که کلوئید باشد.

آیا کلوئید خودبه‌خود از بین می‌رود؟

خیر، کلوئیدها معمولاً به‌صورت خودبه‌خود از بین نمی‌روند. حتی در برخی افراد، اگر درمان مناسب صورت نگیرد، ممکن است بزرگ‌تر هم بشوند. به همین دلیل، اقدام زودهنگام و مؤثر اهمیت زیادی دارد.

چرا کلوئید بعد از پیرسینگ ایجاد می‌شود؟

کلوئید نتیجه‌ی واکنش بیش‌ازحد پوست به آسیب است. افرادی که پوست تیره‌تر دارند یا سابقه خانوادگی کلوئید دارند، بیشتر مستعد این نوع واکنش‌ها هستند. در پیرسینگ بینی، عواملی که خطر کلوئید را افزایش می‌دهند شامل موارد زیر هستند:

• استفاده از فلزات غیرطبی (مثل نیکل)

• عفونت‌های موضعی خفیف در محل پیرسینگ

• دستکاری یا کشیدن پیرسینگ

• انجام پیرسینگ توسط افراد غیرمتخصص

راهکارهای درمانی مؤثر برای کلوئید بینی

درمان کلوئید نیازمند صبر، پیگیری و در اغلب موارد، مداخله پزشکی حرفه‌ای است. در ادامه رایج‌ترین روش‌ها را بررسی می‌کنیم:

۱. تزریق کورتون داخل ضایعه (Triamcinolone)

• اولین و مؤثرترین درمان کلوئید محسوب می‌شود.

• باعث کوچک شدن، صاف شدن و نرم شدن ضایعه می‌شود.

• معمولاً در چند جلسه با فاصله‌ی ۳ تا ۴ هفته انجام می‌شود.

• درد تزریق کم است و به‌خوبی تحمل می‌شود.

۲. لیزر (به‌خصوص PDL یا CO2)

• به تنهایی برای کلوئیدهای کوچک مفید است، ولی معمولاً در ترکیب با تزریق کورتون انجام می‌شود.

• مزیت: کاهش التهاب و قرمزی ضایعه.

۳. پانسمان‌های فشاری یا ژل‌های سیلیکونی

• اگر ضایعه تازه ایجاد شده باشد، استفاده‌ی مداوم از ژل یا چسب سیلیکونی ممکن است به نرم شدن آن کمک کند.

• باید حداقل روزی ۱۲ ساعت و برای چند ماه استفاده شود.

۴. فریز کردن (کرایوتراپی)

• معمولاً برای کلوئیدهای ضخیم‌تر به‌کار می‌رود.

• ممکن است با تزریق کورتون ترکیب شود.

• در ناحیه بینی کمتر ترجیح داده می‌شود، چون ممکن است رنگ پوست را تغییر دهد.

۵. جراحی (برداشتن کامل)

• تنها زمانی توصیه می‌شود که درمان‌های دیگر جواب نداده باشند.

• ریسک بازگشت کلوئید بعد از جراحی زیاد است، مگر اینکه بلافاصله پس از عمل، تزریق کورتون یا رادیوتراپی انجام شود.

پمادها چقدر مؤثرند؟

پمادهایی که بدون نسخه استفاده می‌شوند (مثل کورتیزون، آنتی‌بیوتیک یا گیاهی)، معمولاً تأثیر زیادی روی کلوئید ندارند، مگر در مراحل بسیار ابتدایی. درمان مؤثر اغلب نیازمند درمان ترکیبی و حرفه‌ای است.

نکاتی که باید رعایت کنید

• از لمس کردن یا فشار دادن ضایعه جداً خودداری کنید.

• فلز پیرسینگ را اگر نیکل یا آلیاژ غیربهداشتی است، تعویض کنید (به تیتانیوم یا طلا تغییر دهید).

• به هیچ وجه آن را نکنید یا نخراشید.

• اگر عفونت موضعی یا التهاب دارید، ابتدا باید آن برطرف شود و سپس درمان اصلی انجام شود.

جمع‌بندی

کلوئیدهایی که بعد از پیرسینگ یا زخم ایجاد می‌شوند معمولاً خودبه‌خود از بین نمی‌روند و نیاز به درمان دارند. بهترین راه‌حل، تزریق کورتون توسط متخصص پوست یا پزشک زیبایی است و در صورت نیاز، می‌توان آن را با روش‌های دیگری مانند لیزر ترکیب کرد. پمادهای معمولی اغلب کافی نیستند. هر چه درمان را زودتر شروع کنید، احتمال موفقیت بیشتر و باقی ماندن اثر کمتر خواهد بود.