آنچه از سؤال شما متوجه شدم این است که موضوع دربارهٔ ورم ماندگار پرههای بینی بعد از یک سال از عمل است.
ورم طولانیمدت پرههای بینی یک سال بعد از عمل
با توضیحاتی که دادید (یک روز بهتر، چند روز بدتر، احساس ضخیمشدن پرهها)، احتمالاً با ورمهای دورهای و عمقی طرف هستید؛ حالتی که در بینیهای گوشتی یا پوست ضخیم شایع است و گاهی حتی تا ۱۸ ماه هم طول میکشد.
این نوع ورم ثابت و دائمی نیست و معمولاً در اثر عوامل محرک (مثل کمآبی بدن، خواب نامناسب، گرما، فعالیت زیاد، غذاهای شور، آلرژی فصلی) بیشتر خودش را نشان میدهد.
چرا این ورم اتفاق میافتد؟
برای شما که بینی گوشتی و پوست ضخیم دارید:
-
بافت نرم و چربی زیر پوست بیشتر است → دیرتر جمع میشود.
-
سیستم لنفاوی کندتر ورم را تخلیه میکند.
-
بافتهای ترمیمی داخل پرهها هنوز سفت و کامل نشدهاند.
اینها کاملاً طبیعی هستند و دلیل نمیشود فرم نهایی بینی خراب شود.
چه چیزهایی نشان میدهد این ورم دائمی نیست؟
-
تغییرات روزبهروز یا هفتهبههفته
-
سنگین شدن پرهها در بعضی روزها
-
برگشتن نسبی فرم بینی در روزهای “خوب”
-
نداشتن درد، قرمزی یا انحراف جدید
در صورتی که ورم دائمی باشد، معمولاً تغییرات روزانه ندارد و همیشه حالت یکسانی دارد.
راهکارهای عملی که همین امروز میتوانید انجام دهید
برای کاهش ورم دورهای پرهها، این موارد مؤثرترین هستند:
کنترل عوامل تشدیدکننده
-
نمک غذا را کم کنید.
-
از مصرف غذاهای خیلی چرب و فستفود تا حد ممکن کم کنید.
-
نوشیدن آب را بیشتر کنید (کمآبی بدن یکی از عوامل اصلی ورم است).
-
خواب کافی و خوابیدن به پشت یا پهلو (نه روی شکم).
-
پرهیز از کمپرس گرم روی بینی.
مراقبت فیزیکی
-
ماساژ ملایم از کنار پرهها به سمت بالا (روزانه ۳۰ ثانیه، با فشار بسیار کم).
-
استفاده از چسب بینی اگر پزشکتان اجازه داده باشد (شبها ۴–۶ ساعت).
-
دوری از ورزشهای سنگین تا حد امکان، اگر ورم بعد ورزش تشدید میشود.
اقدامهای کمکی پزشکی
اگر بعد از ۱۲ تا ۱۸ ماه هم ورم باقی ماند، قابل رفع است:
-
تزریق کورتون در صورت نیاز (فقط اگر پزشک تشخیص دهد و فقط مقدار کم).
-
لیزرهای کمککننده به کاهش ورم (مثل لیزر عروقی ملایم).
-
در موارد نادر: اصلاحهای خیلی کوچک در جراحی ترمیمی.
فعلاً با توجه به توضیحات شما، کاملاً در محدوده طبیعی هستید و نیاز به نگرانی نیست.
جمعبندی
ورمی که بعضی روزها شدیدتر و بعضی روزها کمتر است، بهخصوص در بینیهای گوشتی و پوست ضخیم، معمولاً طبیعی، غیر دائمی و قابل کنترل است. با اصلاح سبک زندگی، مراقبت ملایم و در صورت لزوم کمکهای پزشک، کاملاً قابل بهبود است و معمولاً بعد از ۱۲ تا ۱۸ ماه تثبیت میشود.



