آنچه از سؤال شما متوجه می‌شوم این است که موضوع درباره فتق ناف و دیاستاز عضلات شکم و اینکه آیا می‌توان آن را با مینی‌ابدومینوپلاستی جراحی کرد یا نیاز به ابدومینوپلاستی کامل دارید.
تفاوت مینی‌ابدومینوپلاستی و ابدومینوپلاستی کامل
-
مینی‌ابدومینوپلاستی معمولاً برای افرادی مناسب است که شلی یا پوست اضافه و ضعف عضلات‌شان فقط در بخش پایین شکم (زیر ناف) وجود دارد. در این روش برش کوچک‌تر است، ناف جابه‌جا نمی‌شود و ترمیم عضلات بالای ناف به‌طور کامل انجام نمی‌گیرد.
-
ابدومینوپلاستی کامل برای افرادی است که شلی پوست، چربی اضافی یا ضعف عضلات (دیاستاز) در کل شکم، به‌ویژه بالای ناف نیز وجود دارد. در این روش ناف معمولاً جابه‌جا می‌شود و جراح می‌تواند تمام طول عضلات راست شکمی را ترمیم کند.
شرایط شما و تصمیم‌گیری جراحی
با توجه به اینکه:
-
فتق ناف دارید (که اغلب نیاز به دسترسی مستقیم به ناحیه ناف برای ترمیم دارد)
-
دیاستاز عضلات دارید (که معمولاً در تمام طول خط وسط شکم و نه فقط زیر ناف رخ می‌دهد)
مینی‌ابدومینوپلاستی در اکثر موارد، امکان ترمیم کامل فتق ناف و دیاستاز وسیع را ندارد، چون دسترسی به ناحیه بالای ناف محدود است. ابدومینوپلاستی کامل، برش و میدان دید بیشتری به جراح می‌دهد تا:
-
فتق ناف را کامل و ایمن ترمیم کند.
-
کل طول عضلات شکمی را به هم نزدیک کند و دیاستاز را ببندد.
-
در صورت نیاز، موقعیت ناف را اصلاح کند.
توصیه‌های عملی
-
قبل از تصمیم نهایی، معاینه دقیق توسط جراح پلاستیک یا جراح عمومی لازم است تا شدت دیاستاز و اندازه فتق مشخص شود.
-
در موارد خفیف دیاستاز و فتق کوچک، گاهی می‌توان با برش محدودتر (بین روش مینی و کامل) عمل را انجام داد، ولی این تصمیم کاملاً به وضعیت آناتومیک شما بستگی دارد.
-
اگر هدف شما علاوه بر ترمیم، بهبود فرم کلی شکم است، ابدومینوپلاستی کامل معمولاً نتیجه زیباتر و ماندگارتری می‌دهد.
جمع‌بندی
در بیشتر مواردِ همراهی فتق ناف و دیاستاز متوسط تا شدید، ابدومینوپلاستی کامل انتخاب ایمن‌تر و مؤثرتری نسبت به مینی‌ابدومینوپلاستی است، زیرا امکان ترمیم کامل ساختارهای شکمی را فراهم می‌کند و احتمال عود را کمتر می‌سازد.
