آنچه از سؤال شما متوجه شدم این است که موضوع دربارهی ریزش موی سکهای یا آلوپسی آرهآتا در کودکان است.
ریزش موی سکهای در کودکان چیست
ریزش موی سکهای (Alopecia Areata) نوعی اختلال خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به فولیکولهای مو حمله میکند. این نوع ریزش مو معمولاً به صورت ناگهانی و در قالب نواحی گرد و بدون مو (سکهایشکل) بروز میکند. در کودکان هم مثل بزرگسالان ممکن است بهصورت محدود یا گسترده ظاهر شود.
دلایل احتمالی ریزش سکهای در کودکان
عوامل مختلفی میتوانند در بروز آلوپسی آرهآتا نقش داشته باشند:
-
اختلالات خودایمنی: مهمترین دلیل زمینهای این نوع ریزش مو است. در این حالت، بدن کودک سلولهای فولیکول مو را بیگانه فرض میکند و به آنها حمله میکند.
-
ژنتیک: سابقه خانوادگی ابتلا به بیماریهای خودایمنی (مانند تیروئید، دیابت نوع ۱ یا آلوپسی) میتواند نقش داشته باشد.
-
استرس روانی یا عاطفی: هرچند علت مستقیم نیست، اما میتواند محرک بروز یا عود بیماری در کودکان مستعد باشد.
-
عفونتها یا بیماریهای ویروسی: در برخی موارد نادر، این عوامل میتوانند سیستم ایمنی را تحریک کنند.
-
حساسیتها یا آلرژیها: نقش قطعی ندارند، ولی در برخی کودکان با سابقه آلرژی، آلوپسی نیز دیده شده است.
-
کمبودهای تغذیهای (مانند کمبود آهن یا روی): تأثیر مستقیمی ندارند ولی در تشخیص افتراقی بررسی میشوند.
علائم بالینی که باید به آنها توجه کرد
-
یک یا چند لکه گرد و صاف، کاملاً بدون مو
-
پوست محل ریزش معمولاً بدون التهاب، درد یا پوستهریزی است
-
در برخی موارد، موها در اطراف ناحیه سست میشوند (به اصطلاح "موهای علامت تعجب")
-
در صورت پیشرفت بیماری، ممکن است ریزش به ابرو، مژه یا دیگر نقاط بدن نیز گسترش یابد
آیا نیاز به بررسی بیشتر دارد؟
بله، با توجه به اینکه آلوپسی آرهآتا ریشه خودایمنی دارد، بهتر است توسط پزشک متخصص پوست و در صورت نیاز، متخصص ایمونولوژی یا اطفال بررسی شود. در برخی موارد، بررسیهای آزمایشگاهی برای غربالگری بیماریهای خودایمنی یا مشکلات تیروئیدی انجام میشود.
آزمایشهایی که ممکن است توصیه شوند:
-
آزمایش تیروئید (TSH, T3, T4)
-
آزمایش ANA برای بررسی بیماریهای خودایمنی
-
آزمایش CBC برای بررسی وضعیت خون و کمخونی
-
سطح ویتامین D، آهن و روی
درمان ریزش سکهای در کودکان
درمان آلوپسی آرهآتا در کودکان بسته به شدت بیماری و سن کودک انتخاب میشود. خوشبختانه در بسیاری از کودکان، موها بهطور طبیعی و بدون درمان خاصی بازمیگردند، اما در مواردی نیاز به درمان دارویی است.
گزینههای درمانی رایج:
-
کورتون موضعی (پماد یا لوسیونهای حاوی استروئید)
-
ماینوکسیدیل ۲٪ (در سنین بالای ۷ سال)
-
درمانهای تحریککننده مانند دیفنسیپرون (DPCP) در موارد مقاوم
-
فتوتراپی یا نوردرمانی در صورت گسترش
-
درمان حمایتی روانشناختی در صورتی که کودک اضطراب یا استرس بالا داشته باشد
اقدامات مراقبتی در منزل
-
از وارد آمدن فشار یا کشش به موهای کودک (مثل بستن مو با کش سفت یا استفاده زیاد از سشوار) خودداری کنید.
-
محیط آرام و حمایتی برای کودک فراهم کنید تا سطح استرس کاهش یابد.
-
از رژیم غذایی سالم، سرشار از ویتامینها، آهن و پروتئین اطمینان حاصل کنید.
-
استفاده از کلاه یا محافظ در برابر آفتاب در نواحی بیمو توصیه میشود.
جمعبندی
ریزش موی سکهای در کودکان معمولاً بیدرد و بدون التهاب است، ولی چون ریشهای خودایمنی دارد، بهتر است بهصورت دقیق بررسی شود. در بیشتر موارد، با درمانهای ساده یا حتی بدون درمان، موها مجدداً رشد میکنند. با این حال، توجه به وضعیت روانی کودک، حذف عوامل استرسزا و پیگیری پزشکی منظم بسیار مهم است.
توصیه من این است که حتماً کودک را نزد متخصص پوست ببرید تا تشخیص و درمان مناسب در مراحل اولیه انجام گیرد.