آنچه از سؤال شما متوجه شدم این است که موضوع درباره آبسه مکرر در ناحیه دندانهای بالایی پسرتان است که با وجود مصرف آنتیبیوتیکهایی مثل آموکسیسیلین و مترونیدازول، بهطور کامل درمان نشده و بازگشت داشته است.
علل احتمالی آبسه دندانی مکرر در کودکان
آبسه دندانی یک عفونت باکتریایی است که معمولاً در نتیجهی پوسیدگی عمیق دندان یا ضربه به دندان ایجاد میشود. در کودک ۷ سال و نیمه، دندانهای شیری هنوز در دهان هستند، و گاهی به دلیل مراقبت ناکافی یا پوسیدگی، این دندانها دچار عفونت و آبسه میشوند.
دلایل احتمالی ماندگاری یا عود آبسه عبارتاند از:
-
عدم درمان ریشهای (پالپوتومی یا پالپکتومی) دندانهای شیری بهصورت مؤثر
-
وجود پوسیدگی گسترده در دندان مربوطه که فقط با آنتیبیوتیک کنترل نمیشود
-
تشکیل کیست یا عفونت مزمن در اطراف ریشه دندان
-
ریشههای دندان شیری لق یا در حال جذب که میتواند باعث ورود باکتری شود
-
درمان ناتمام یا ناقص قبلی (مثلاً عدم تخلیه مناسب چرک یا عدم ترمیم پوسیدگی)
-
عدم رعایت بهداشت دهان و دندان بعد از درمان اولیه
چرا آنتیبیوتیک بهتنهایی کافی نیست
مصرف آنتیبیوتیکها مانند آموکسیسیلین و مترونیدازول، فقط به کاهش موقت التهاب کمک میکند اما منبع عفونت (مثلاً دندانی که پالپ آن مرده یا پوسیدگی عمیق دارد) را از بین نمیبرد. در نتیجه، بهمحض توقف دارو، عفونت مجدداً ظاهر میشود.
مراحل پیشنهادی درمان
برای حل قطعی مشکل، نیاز به درمان دندانی تخصصی دارید. پیشنهاد میکنم مراحل زیر را بهصورت جدی پیگیری کنید:
۱. مراجعه به متخصص دندانپزشکی کودکان (Pedodontist)
این متخصص با توجه به سن و وضعیت رشد دندانهای دائمی، تصمیم میگیرد که آیا دندان شیری قابل نگهداری است یا باید کشیده شود.
۲. گرفتن عکس رادیوگرافی (پریاپیکال یا پانورامیک)
تا مشخص شود:
-
آیا دندان دچار نکروز شده است؟
-
وضعیت ریشه دندان و استخوان اطراف آن چگونه است؟
-
آیا جوانه دندان دائمی آسیب دیده یا نه؟
۳. درمان ریشه دندان شیری (در صورت امکان نگهداری)
اگر دندان قابل حفظ باشد، درمان پالپ (پالپوتومی یا پالپکتومی) انجام میشود.
۴. کشیدن دندان (در صورت غیرقابل نگهداری بودن)
اگر عفونت شدید باشد یا دندان در حال افتادن و قابل حفظ نباشد، بهتر است کشیده شود. در این صورت ممکن است نیاز به فضانگهدار (Space Maintainer) داشته باشید تا دندانهای مجاور جابجا نشوند.
۵. پیشگیری از تکرار
برای جلوگیری از تکرار آبسه در سایر دندانها:
-
روزانه دوبار مسواک زدن با خمیر دندان حاوی فلوراید
-
کاهش مصرف شیرینی و خوراکیهای چسبنده
-
معاینه منظم دندانپزشکی (هر ۶ ماه)
-
استفاده از دهانشویه مناسب کودکان (در صورت تجویز پزشک)
نتیجهگیری
درمان موقتی با آنتیبیوتیک، مشکل اصلی یعنی منبع عفونت را برطرف نمیکند. برای درمان قطعی، مراجعه به دندانپزشک کودک جهت بررسی و درمان تخصصی دندانهای درگیر (با عکس رادیولوژی) کاملاً ضروری است. با درمان صحیح، هم عفونت از بین میرود و هم از آسیب به دندانهای دائمی آینده جلوگیری میشود.