آنچه از سؤال شما متوجه شدم این است که موضوع دربارهٔ درگیری طولانیمدت چشم با تبخال چشمی و کاهش شدید بینایی در یک چشم است و این نگرانی وجود دارد که آیا پیوند قرنیه میتواند راهحل مناسبی باشد یا خیر.
واقعیت تبخال چشمی و تأثیر آن بر قرنیه
تبخال چشمی معمولاً توسط ویروس هرپس سیمپلکس ایجاد میشود و اگر از کودکی بهصورت مکرر عود کرده باشد، میتواند بهمرور باعث:
-
کدر شدن قرنیه
-
ایجاد اسکار (جای زخم)
-
نازک شدن یا تغییر شکل قرنیه
-
کاهش دائمی بینایی
شود. ضعف بیناییای که توضیح دادهاید بهاحتمال زیاد ناشی از همین آسیبهای ساختاری قرنیه است، نه صرفاً ضعف عصب یا شماره چشم.
آیا پیوند قرنیه در تبخال چشمی امکانپذیر است؟
بله، پیوند قرنیه امکانپذیر است اما در تبخال چشمی با احتیاط و شرایط خاص انجام میشود. نکته بسیار مهم این است که پیوند در این بیماران «خط اول درمان» نیست و فقط در شرایط مشخص توصیه میشود.
شرایطی که پیوند میتواند گزینه مناسبی باشد:
-
تبخال چشمی حداقل ۶ تا ۱۲ ماه کاملاً غیرفعال بوده باشد
-
آسیب قرنیه باعث کاهش جدی دید شده باشد
-
درمانهای غیرجراحی به بهبود بینایی کمکی نکرده باشند
-
سطح چشم التهاب فعال نداشته باشد
نکته بسیار مهم درباره پیوند در تبخال چشمی
در افرادی که سابقه تبخال دارند:
-
خطر عود ویروس بعد از پیوند وجود دارد
-
احتمال کدر شدن دوباره پیوند از افراد عادی بیشتر است
-
معمولاً نیاز به مصرف طولانیمدت داروهای ضدویروس بعد از عمل وجود دارد
به همین دلیل، پیوند فقط زمانی انجام میشود که سود آن از خطراتش بیشتر باشد.
آیا همیشه پیوند لازم است؟
خیر. بسته به نوع آسیب، گاهی راهکارهای کمتهاجمیتر مؤثرتر و ایمنتر هستند، از جمله:
-
لنزهای تماسی درمانی یا اسکلرال برای بهبود دید
-
درمان دارویی دقیق و منظم برای کنترل التهاب و ویروس
-
لیزر یا روشهای ترمیمی سطح قرنیه در موارد خاص
-
درمانهای محافظتی برای جلوگیری از پیشرفت آسیب
بسیاری از بیماران تبخال چشمی بدون پیوند هم میتوانند به دید قابل قبول برسند.
راهکاری که در حال حاضر منطقیتر است
با توجه به سابقه طولانی شما، بهترین مسیر این است:
-
معاینه دقیق توسط فوقتخصص قرنیه
-
بررسی میزان کدورت، ضخامت قرنیه و وضعیت عصب بینایی
-
ارزیابی اینکه کاهش دید ناشی از اسکار قرنیه است یا عوامل دیگر
-
تصمیمگیری مرحلهای و محافظهکارانه قبل از فکر کردن به پیوند
جمعبندی
پیوند قرنیه در تبخال چشمی امکانپذیر است اما همیشه بهترین یا اولین انتخاب نیست. اگر بیماری فعال نباشد و آسیب قرنیه عامل اصلی کاهش دید باشد، میتواند گزینه درمانی مطرح شود؛ با این شرط که تحت نظر دقیق و با آمادگی کامل دارویی انجام شود. در بسیاری از موارد، روشهای غیرجراحی یا درمانهای محافظهکارانه نتیجهای ایمنتر و قابل قبولتر دارند.
