آنچه از سؤال شما متوجه شدم این است که موضوع درباره برجستگی ناف نوزاد ۹ ماهه‌تان از بدو تولد است، که پزشک آن را طبیعی دانسته اما شما نگران هستید چون در ظاهر آن تغییری ایجاد نشده است.
بیرون‌زدگی ناف نوزاد یا فتق نافی چیست
بیرون‌زدگی ناف در نوزادان در اغلب موارد ناشی از فتق نافی (Umbilical Hernia) است؛ زمانی که بخشی از روده یا بافت شکم از طریق حلقه‌ای کوچک در عضلات شکمی که در دوران جنینی بند ناف از آن عبور کرده، به بیرون برآمده باقی می‌ماند.
چرا این اتفاق می‌افتد؟
-
در دوره‌ی جنینی، بند ناف از میان دیواره شکم جنین عبور می‌کند.
-
معمولاً این سوراخ در چند ماه اول زندگی نوزاد بسته می‌شود.
-
اگر عضلات به‌خوبی بسته نشوند، یک برجستگی نافی باقی می‌ماند که در زمان گریه، سرفه یا فشار شکمی بیشتر دیده می‌شود.
تا چه سنی ممکن است خودبهخود خوب شود؟
بر اساس مطالعات پزشکی و تجربه‌های بالینی:
-
تا ۱۲ تا ۱۸ ماهگی بسیاری از فتق‌های نافی کوچک به‌طور طبیعی بسته می‌شوند.
-
حدود ۹۰٪ از موارد تا ۴ تا ۵ سالگی بدون نیاز به جراحی برطرف می‌شوند.
-
در مواردی که فتق بزرگ باشد یا بهبودی حاصل نشود، ممکن است جراحی توصیه شود.
چه زمانی باید نگران شد و بررسی جدی‌تری انجام داد؟
در شرایط زیر بهتر است بررسی تخصصی‌تر (توسط فوق تخصص جراحی اطفال یا اطفال) انجام شود:
-
بزرگ‌تر بودن اندازه‌ی برجستگی ناف (بیش از ۱.۵ سانتی‌متر قطر دهانه‌ی فتق)
-
عدم بهبود تا سن ۳ یا ۴ سالگی
-
بروز علائم هشداردهنده مانند:
-
قرمزی، تورم، یا تغییر رنگ پوست اطراف ناف
-
درد یا حساسیت به لمس
-
استفراغ‌های مکرر یا دل‌درد همراه
-
سفت‌شدن غیرطبیعی برجستگی ناف
-
عدم توانایی در فشار دادن برجستگی به درون شکم (در حالت طبیعی، برجستگی نرم است و با فشار آرام به داخل می‌رود)
-
کارهایی که فعلاً باید انجام دهید
-
به‌طور منظم ناف کودک را بررسی کنید، مخصوصاً بعد از گریه یا فعالیت، که آیا تغییری در اندازه یا شکل آن ایجاد شده یا خیر.
-
اگر ناف هنگام آرامش کودک به درون می‌رود و درد ندارد، احتمال زیاد مشکل خاصی نیست.
-
از بستن سکه، چسب یا باندهای فشاری روی ناف پرهیز کنید؛ این روش‌ها علمی نیستند و ممکن است خطر عفونت یا تحریک پوستی ایجاد کنند.
-
معاینات دوره‌ای توسط پزشک کودک را ادامه دهید و اگر تا ۱۸ ماهگی تغییری مشاهده نشد، موضوع را جدی‌تر پیگیری کنید.
جمع‌بندی
در بیشتر موارد، بیرون‌زدگی ناف در نوزادان یک وضعیت بی‌خطر و گذراست که تا سن ۲ تا ۴ سالگی خودبهخود بهبود می‌یابد. در ۹ ماهگی هنوز برای نگرانی جدی زود است، اما پیگیری منظم، دقت به علائم هشداردهنده، و معاینه توسط پزشک ضروری‌ست. اگر برجستگی بزرگ است یا تغییرات غیرطبیعی دیده‌اید، مشورت با پزشک فوق تخصص جراحی اطفال توصیه می‌شود.
