آنچه از سؤال شما متوجه می‌شوم این است که موضوع در مورد محدودیت در باز کردن دهان و کشیدگی و درد در بینی پس از سه ماه از عمل زیبایی بینی است.
ارزیابی وضعیت فعلی شما
وضعیتی که توصیف کردید (باز نشدن طبیعی دهان، درد هنگام باز کردن دهان، ناتوانی در بستن کامل لب‌ها و کشش دردناک بینی) ممکن است پس از جراحی بینی دیده شود، اما بعد از سه ماه معمولاً انتظار می‌رود که بسیاری از عوارض اولیه کاهش یافته باشند. با این حال، بسته به تکنیک جراحی و واکنش بدن شما، ممکن است برخی از عوارض دیرتر ظاهر شوند یا طولانی‌تر باقی بمانند.
دلایل احتمالی محدودیت در باز کردن دهان
چند عامل ممکن است باعث مشکل فعلی شما شده باشند:
-
تورم باقی‌مانده در ناحیه پایه بینی و لب بالا: تورم بافتی در این ناحیه می‌تواند حرکت طبیعی لب بالا و فک را محدود کند.
-
فیبروز یا چسبندگی بافتی: در برخی افراد، پس از جراحی، بافت‌های زیر پوست دچار چسبندگی یا سفتی غیرطبیعی می‌شوند و حرکت ماهیچه‌ها و پوست را محدود می‌کنند.
-
ضعف یا آسیب عضلات اطراف لب و فک: به ندرت ممکن است طی عمل، فشار یا کشش روی عضلات انجام شود که عملکرد آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.
-
آسیب عصبی خفیف: اگرچه نادر است، ولی گاهی جراحی می‌تواند باعث فشار یا کشش بر عصب‌های محیطی شود که مسئول حرکت لب‌ها و فک هستند.
-
درگیری مفصل فک (TMJ) به صورت هم‌زمان یا در اثر استرس ناشی از جراحی و بی‌حرکتی طولانی‌مدت می‌تواند خودش را با محدودیت باز شدن دهان نشان دهد.
آیا این وضعیت می‌تواند دائمی باشد؟
در اغلب موارد، چنین مشکلاتی موقتی و قابل‌درمان هستند. اینکه هنوز تا حدی می‌توانید دهان را باز کنید، نشانه خوبی است. اما اگر سفتی بافت، درد یا محدودیت حرکتی بدون بهبودی باقی بماند، ممکن است نیاز به مداخله‌های خاص‌تری باشد.
راهکارها و اقدامات توصیه‌شده
در حال حاضر چند مسیر درمانی و حمایتی وجود دارد که می‌توانید امتحان کنید:
درمان‌های غیردارویی و مراقبت در منزل
-
تمرینات فیزیوتراپی دهانی: باز کردن تدریجی دهان با حرکات ملایم و منظم می‌تواند به مرور دامنه حرکت را برگرداند. بهتر است این تمرین‌ها زیر نظر فیزیوتراپیست آموزش دیده در زمینه مشکلات فک و صورت انجام شود.
-
ماساژ ناحیه لب بالا و گونه‌ها: برای کاهش چسبندگی بافتی و کمک به کاهش تورم.
-
استفاده از کمپرس گرم: برای بهبود خونرسانی و کاهش خشکی یا سفتی بافت‌ها.
-
مراقبت دقیق از بهداشت دهان با ابزارهای کمکی مانند مسواک کودک، دهان‌شویه یا واترپیک برای جلوگیری از التهاب لثه و پوسیدگی در این دوره.
مراجعه به متخصصان مربوطه
-
جراح بینی‌تان: بررسی دقیق بافت‌های اطراف و احتمال نیاز به مداخلات خاص مثل تزریق آنزیم برای باز کردن چسبندگی یا درمان کمکی دیگر.
-
متخصص فیزیوتراپی دهان و فک: برای آموزش و اجرای تمرینات تخصصی جهت بازگشت دامنه حرکت دهان.
-
متخصص مغز و اعصاب یا دندانپزشک فک و صورت: اگر شواهدی از درگیری عصب یا مفصل فک وجود داشته باشد.
درمان‌های دارویی (در صورت صلاحدید پزشک)
-
تزریق کورتون موضعی یا آنزیم‌های ضد فیبروز در مواردی که بافت اسکار یا چسبندگی شدید تشخیص داده شود.
-
داروهای ضد التهاب خوراکی یا موضعی در صورت وجود درد مداوم و تورم فعال.
جمع‌بندی
با توجه به توضیحات شما، این وضعیت احتمالاً ناشی از تورم، چسبندگی بافتی یا محدودیت عملکرد عضلات ناحیه عمل‌شده است و در اغلب موارد موقتی و قابل بهبود است. اقدامات اولیه مثل تمرینات تدریجی، مراجعه به فیزیوتراپیست و پیگیری با جراح‌تان می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. اما حتماً این وضعیت را جدی بگیرید و برای بررسی بیشتر به پزشک معالج خود مراجعه کنید تا از بروز عوارض دائمی جلوگیری شود.
