رویینو در «سکوی پرتاب ۱۴۰۳»: آینده استارتاپ‌ها در عصر هوش مصنوعی

گزارشی از سخنرانی محمد نصری، هم‌بنیان‌گذار رویینو در چهارمین دورهمی سالانه اکوسیستم کارآفرینی جنوب کشور

۲ اسفند ۱۴۰۳، بندرعباس میزبان بزرگ‌ترین دورهمی سالانه اکوسیستم نوآوری جنوب کشور با عنوان “سکوی پرتاب” بود. این رویداد که با هدف تقویت و توسعه اکوسیستم فناوری و نوآوری در جنوب کشور برگزار شد، در خانه نارنجی و با حضور پرشور بیش از ۳۵۰ نفر از فعالان، کارآفرینان و علاقه‌مندان حوزه کسب‌وکارهای نوین شکل گرفت.

به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل پارک علم و فناوری هرمزگان: محمد نصری، بنیان‌گذار رویینو در ایران، به عنوان یکی از سخنرانان اصلی این رویداد، به بیان دیدگاه‌های خود در خصوص هوش مصنوعی، کارآفرینی و نقش این دورهمی‌ها در توسعه اکوسیستم فناوری کشور پرداخت و درباره تحول کسب‌وکارها با هوش مصنوعی، آینده شغل‌ها و مفهومی عمیق از "پوست در بازی" صحبت کرد؛ مفهومی که اشاره دارد به لزوم مشارکت واقعی در جریان تحولات، نه فقط تماشای آن.

هوش مصنوعی: نه یک ابزار، بلکه زیرساخت آینده

در این سخنرانی، محمد نصری بر این نکته تأکید کرد که دیگر نمی‌توان هوش مصنوعی را صرفاً یک گزینه تلقی کرد؛ این فناوری به ضرورتی غیرقابل اجتناب برای بقا و رشد تبدیل شده است. او گفت:

«وقتی درباره هوش مصنوعی صحبت می‌کنیم، اولین چیزی که به ذهن خیلی‌ها می‌رسد چت‌بات‌هاست. اما این فقط بخش ابتدایی ماجراست. شرکت‌هایی در دنیا هستند که به‌طور کامل بر مبنای AI فعالیت می‌کنند، ولی موضوع فراتر از این‌هاست. AI در حال ورود به صنایع مختلف است و به بخشی از زیرساخت‌ آن‌ها تبدیل می‌شود.»

او با بیان یک مقایسه، جایگاه فعلی AI را به نفت خام نسبت داد:

«همان‌طور که نفت خام به فرآورده‌هایی تبدیل می‌شود که کاربردهای متنوعی در صنایع مختلف دارند، هوش مصنوعی هم به شکل‌هایی مثل AI Assistant، AI Agent و AI as a Service در می‌آید. این‌ها محصولات نهایی‌تری هستند که در زمینه‌هایی مثل اتوماسیون، رباتیک، آموزش، تولید، حمل‌ونقل، سرگرمی و مراقبت‌های سلامت مورد استفاده قرار می‌گیرند.»

در ادامه، نصری به شباهت میان وضعیت فعلی AI و موبایل‌های اولیه اشاره کرد:

«هوش مصنوعی امروز شبیه موبایل‌های اوایل دهه ۸۰ میلادی است. آن زمان خود موبایل یک فناوری جدید بود، ولی ارزش واقعی آن با گسترش اپلیکیشن‌ها مشخص شد. AI هم زمانی کاربردی می‌شود که در قالب ابزارهای مشخص وارد جریان زندگی و کار افراد شود.»

او در بخش دیگری از سخنان خود، به استفاده رویینو از هوش مصنوعی در صنعت زیبایی اشاره کرد:

«در رویینو، از هوش مصنوعی در کنار تخصص پزشکان برای کمک به تصمیم‌گیری کاربران استفاده می‌کنیم. هدف این است که مسیر انتخاب خدمات زیبایی برای افراد ساده‌تر و دقیق‌تر شود. سیستم‌های هوش مصنوعی در اینجا نقش پیشنهاددهنده و راهنمای تصمیم را دارند تا کاربران متناسب با ویژگی‌ها و دغدغه‌های خود بهترین مسیر را پیدا کنند.»

استعاره برق و سیم‌کشی هوش

یکی از بخش‌های دیگر سخنرانی محمد نصری، تأکید بر نقش تفکر استعاری در فهم بهتر تحولات فناورانه بود. او بیان کرد که استعاره‌ها گاه می‌توانند مفاهیمی پیچیده و نادیدنی را به شکلی روشن و قابل درک تبدیل کنند:

«به تعبیر محمدرضا شعبانعلی، بنیان‌گذار متمم، یکی از ارزش‌های تفکر استعاری آن است که مفاهیمی را آشکار می‌سازد که تا پیش از آن، خارج از میدان دید ذهنی ما قرار داشتند؛ اما پس از درک آن‌ها، به‌طرزی کاملاً بدیهی و روشن جلوه می‌کنند.»

در ادامه، او از فرآیند برق‌رسانی در قرن نوزدهم به‌عنوان استعاره‌ای برای توضیح وضعیت امروز هوش مصنوعی استفاده کرد. در گذشته، محل تولید انرژی با محل مصرف آن یکسان بود؛ برای مثال، موتور بخار باید در همان کارخانه‌ای قرار می‌گرفت که از انرژی آن استفاده می‌شد. اما پس از الکتریکی شدن، این دو از یکدیگر جدا شدند. حالا کافی‌ است مصرف‌کننده به یک پریز متصل شود تا از انرژی بهره‌مند گردد—فارغ از اینکه برق در کجا تولید شده است.

«در جریان برق‌رسانی، دو تحول اساسی رخ داد: نخست، انرژی به‌صورت دموکراتیک در اختیار همگان قرار گرفت و دوم، محل تولید و محل مصرف انرژی از یکدیگر مستقل شدند. امروز، تحولی مشابه در مورد ظرفیت ذهنی در حال وقوع است.»

نصری توضیح داد که در حال حاضر، قدرت پردازش ذهنی در مکان‌هایی دور از ما—در دیتاسنترها و سرورها—تولید می‌شود و از طریق ابزارهایی مانند موبایل و لپ‌تاپ، به‌عنوان «پریزهای هوش» در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. به این ترتیب، همان‌گونه که در گذشته برق به خانه‌ها کشیده شد، اکنون نیز ظرفیت شناختی در حال انتقال و توزیع فراگیر است.

پیامدهای اجتماعی و اقتصادی سیم‌کشی هوش

نصری این تحول را دارای ابعاد اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی دانست. یکی از نتایج آن، کاهش فاصله‌های شناختی میان انسان‌هاست. او اشاره کرد که فناوری در ذات خود گرایشی به هموارسازی و هم‌سطح‌سازی دارد:

«همان‌گونه که خودروها تفاوت‌های فیزیکی در توان حرکت را از میان برداشتند، هوش مصنوعی نیز در حال کاهش فاصله‌های فکری میان افراد است. ابزارها در حال استانداردسازی سرعت و کیفیت تصمیم‌گیری و پردازش هستند.»

او افزود که این تحول، ارزش نمادین مغز را نیز مانند قدرت بدنی در دوران پساصنعتی، به چالش می‌کشد:

«همان‌گونه که نیروی جسمانی انسان با ورود ماشین‌ها به حاشیه رفت، اکنون نیز بخشی از ظرفیت ذهنی انسان در حال واگذاری به ماشین‌هاست. این امر می‌تواند شأن و جایگاه مغز را از کاربردی به نمایشی تغییر دهد.»

کجای کسب‌وکارتان AI را پیاده‌سازی کرده‌اید؟

محمد نصری، هم‌بنیان‌گذار رویینو، در بخش‌های مختلف سخنرانی خود بارها این پرسش را مطرح کرد: «AI کجای بیزینس شماست؟»

او بر این نکته تأکید کرد که صرف‌نظر از حوزه‌ی فعالیت – چه پزشکی، چه آشپزی، چه خدمات مشتری یا هر زمینه‌ی دیگر – هر کسب‌وکاری باید جایگاه مشخصی برای هوش مصنوعی در فرایندهای خود تعریف کند. به گفته‌ی نصری، این موضوع دو مرحله دارد:

• مرحله اول، استفاده از ابزارهای آماده‌ی مبتنی بر هوش مصنوعی به شکل اولیه و کاربردی.
• مرحله دوم، تلفیق این ابزارها با فرایندهای اختصاصی کسب‌وکار و کاستوم‌سازی آن‌ها بر اساس نیازهای واقعی.

در ادامه‌ی بحث، نصری به تجربه‌ی مشخصی از رویینو پرداخت؛ پلتفرمی در حوزه‌ی پزشکی زیبایی و سلامت، که تلاش می‌کند کاربرد عملی هوش مصنوعی را در این صنعت پیاده‌سازی کند. در بازار فعلی، کاربران با حجم بالایی از گزینه‌های درمانی، تکنولوژی‌ها و توصیه‌های متنوع مواجه هستند. از دستگاه‌های لیزر و روش‌های غیرتهاجمی گرفته تا جراحی‌های زیبایی، انتخاب مسیر مناسب بدون راهنمایی دقیق می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

در پاسخ به این نیاز، رویینو از AI برای تحلیل داده‌های کاربران، بررسی تجربیات قبلی زیباجویان، و تلفیق آن‌ها با دانش پزشکان استفاده می‌کند. خروجی این فرآیند، راهنمایی‌های شخصی‌سازی‌شده‌ای‌ست که کاربران را در انتخاب بهترین مسیر زیبایی و درمان یاری می‌دهد. به‌جای پیشنهادات کلی یا تبلیغاتی، هر کاربر مسیر پیشنهادی خود را دریافت می‌کند؛ مسیری که متناسب با شرایط فردی، انتظارات، سابقه‌ی درمانی و اهداف زیبایی او طراحی شده است.

در نتیجه، استفاده از هوش مصنوعی در رویینو صرفاً جنبه‌ی فنی یا تزئینی ندارد، بلکه بخشی از مدل تصمیم‌سازی پلتفرم را شکل داده و در حل یک مسئله واقعی یعنی «سردرگمی در انتخاب» نقش عملی دارد.

محمد نصری این تجربه را نمونه‌ای از کاربرد واقع‌گرایانه‌ی هوش مصنوعی در یک صنعت خاص می‌داند؛ تجربه‌ای که می‌تواند الگوی ساده‌ای برای سایر کسب‌وکارها باشد تا از خود بپرسند:
AI دقیقاً در کجای ساختار ما معنا دارد؟ و چه مشکلی را حل می‌کند؟

در انتها

در دنیایی که سرعت تحولات فناورانه از هر زمان دیگری بیشتر شده، آینده متعلق به آن‌هایی است که نه‌تنها تغییر را می‌پذیرند، بلکه آن را هدایت می‌کنند. سخنرانی محمد نصری در «سکوی پرتاب ۱۴۰۳» نه صرفاً نگاهی فنی به هوش مصنوعی، بلکه دعوتی بود به تفکر، بازنگری و عمل؛ نگاهی که کسب‌وکارها را به خودآگاهی فناورانه می‌خواند.

هوش مصنوعی قرار نیست جای انسان را بگیرد؛ قرار است به او امکان دهد انسانی‌تر، دقیق‌تر و تصمیم‌گیرتر از همیشه باشد. اما این فرصت تنها نصیب آن‌هایی خواهد شد که پوست در بازی دارند؛ آن‌هایی که به جای تماشای آینده، بخشی از آن می‌شوند.

شاید امروز زمان آن باشد که از خود بپرسیم: کجای کسب‌وکار ما باید سیم‌کشی هوش انجام شود؟